प्रेम गणपति, ब्रान्द्रा स्टेशनमा अलपत्र परे, जतिबेला उनी साथ लागेर आएको मानिसले उनलाई त्यही छाडिदियो र भाग्यो । त्यतिबेला प्रेमको त्यहाँ कोही नाता आफन्तहरु थिएनन् भने उनी यस क्षेत्रको भाषा पनि बुझ्दैनथे । एकजना स्थानीय व्यक्तिले नजिकैको मन्दिरमा लगे र त्यहाँ आउने भक्तजनहरुलाई उनलाई केही रुपैयाँ स्वेच्छिक दान दिन आव्हान गरे, ताकि उनको घर चेन्नई फिर्तीको टिकटका निम्ति पैसा संकलन होस् ।
तर, प्रेमले घर जाने इच्छालाई त्यही थाँती राखे र मुम्बईमा काम गर्ने विचार बनाए । उनले रेष्टुरेण्टमा भाँडा माझ्ने काम गर्न थाले । त्यो काम गर्दै गर्दा उनले आफ्नो मालिकलाई आफूले १० कक्षासम्म पढेको हुँदा आफूलाई वेटरको काम दिन आग्रह गरे । तर उनको मालिकले मानेनन् । त्यसको केही समयपछि त्यही नजिकै एउटा डोसा पसल खुल्यो, जसले उनलाई चिया बेच्ने कामका लागि बोलायो, त्यसपछि उनले भाँडा माझ्ने काम छाडे र चिया बेच्ने काम गर्न थाले ।
त्यो काममा ग्राहकहरु माझ प्रेम अत्यन्त हिट भए किनकी उनी आउने सबै ग्राहकलाई राम्रो सेवा दिन्थे, उनी दैनिक १ हजार भारु कमाउन थाले । यो कमाई उनी जस्तै अन्य चिया बेच्ने केटाहरुको भन्दा तेब्बर बढी थियो । त्यसपछि उनको जीवन राम्रै चल्न थाल्यो ।
त्यति नै बेला उनलाई एक ग्राहकले एउटा प्रस्ताव ल्याए । ती ग्राहक मुम्बईको वासीमा चिया पसल खोल्ने विचारमा थिए । उसले प्रेमलाई ५०÷५० प्रतिशतको पार्टनर बन्ने प्रस्तवा राखे, जहाँ ती ग्राहकले आवश्यक सबै पैसाको जोहो गर्ने थिए भने प्रेमले उक्त पसल संचालन गर्नु पर्ने थियो । यसरी उनीहरुले मिलेर काम गर्न थाले । चिया पसल पनि अत्यन्त राम्रो व्यापार गर्न थाल्यो । तर प्रेमका पार्टनर बनेका व्यक्ति लोभी बन्न थाले, ती व्यक्तिलाई प्रेमसँग ५० प्रतिशत आम्दानी बाँड्न पर्दा चित्त दुख्न थाल्यो । ती व्यक्तिले अन्य एक कर्मचारी राखे र प्रेमलाई कामबाट निकालिदिए ।
जे भएपनि प्रेम यो धोकाले पनि विचलित भएनन् । उनले आफ्नो काकासँग केही रुपैयाँ सापटी लिए, त्यसपछि उनले आफ्नो दाइसँग पनि सापटी लिए र त्यो पैसाले आफ्नै सानो चिया पसल खोले । तर यस पटक उनलाई भाग्यले साथ दिएन, त्यहाँका स्थानीयले बिरोध गरेपछि उनको चिया पसल बन्द भयो । त्यसपछि उनले ठेला गाढामा चिया लिएर हिंड्न थाले, त्यसबाट पनि उनले घाटा मात्र व्यहोरे । तर पनि उनले हार खाएनन् । उनले फेरि एउटा सानो ठाउँ लिए र त्यहाँ दक्षिण भारतीय खानेकुराको पसल राखे । उनलाई त्यतिबेला डोसा र इड्लीको बारेमा केही पनि थाहा थिएन । उनले हेरेर, धेरै पटक सिकेर र गल्ती गर्दै फेरि बनाउँदै गरेर यी खानाहरु बनाउन सिके । यो सन् १९९२ तिरको कुरा थियो ।
उनको डोसा पसल ५ वर्षको अवधिमा अर्थात् सन् १९९७ मा आइपुग्दा अत्यन्त प्रसिद्ध भयो । तर उनको त्यो सानो डोसा पसल कसरी यति धेरै प्रतिस्पर्धीहरु, यति धेरै विविध खानाहरु बेच्ने पसलभन्दा किन प्रसिद्ध भयो त ? प्रेम भन्छन् यसको मुख्य कारण भनेको स्वच्छता, कामदारहरुको राम्रो व्यवहार र अवस्था एवं खाना बनाउनका लागि प्रयोग हुने ताजा सामानहरु नै हुन् ।
त्यसपछि उनले एक लाख रुपैयाँ जम्मा गरे र घर फर्किनुको सट्टा आफ्नो जिन्दगीकै सबैभन्दा ठूलो खतरा उठाए । प्रेमले वासी स्टेशन नजिकै डोसा प्लाजा भन्ने नयाँ पसल खोले । उनको डोसा प्लाजा नजिकै रहेको चाइनिज प्लाजा नराम्रोसँग डुब्यो र तीन महिनामै बन्द हुन पुग्यो । तर यो घटना प्रत्यक्ष देखेका प्रेम कत्ति पनि डराएनन्, प्रेमले यो घटनाबाट पाठ सिके । उनले चाइनिज खानालाई उनको डोसासँग मिसाएर नयाँ खाना बनाए, जसले अत्यन्त राम्रो नजिता देखायो । ग्राकहरुले यसलाई रुचाए ।
ग्राहकहरुले रुचाएपछि उनलाई झन् हौसला मिल्यो । त्यसपछि उनले चाइनिज स्टायलमा विभिन्न प्रकारका डोसाहरु जस्तो कि अमेरिकन चप्सी, सिज्वान् डोसा, पनिर चिल्ली, स्प्रिङ रोल डोसा । उनको रेष्टुरेण्टको मेनुमा भएको १ सय ८ प्रकारका डोसाहरुले उनलाई अत्यन्त प्रसिद्धी दिलायो ।
एकदिन एकजना ग्राहक जो मुम्बईको एक मलमा फुड स्टलहरु हेर्ने गर्थे उनले प्रेमलाई फुड कोर्टमा एउटा स्टल राख्न सुझाव दिए । यो कुराले प्रेमलाई थप उत्साह दियो । त्यसपछि उनी एड एजेन्सीलाई भेटे र ब्राण्डको परिचय दिनका लागि लोगो, मेनु कार्ड, वेटरहरुको डे«स आदि बनाए ।
आज डोसा प्लाजाले २६ ठाउँमा आफ्नो शाखाहरु खोलेको छ । यसका १ सय ५० जना कर्मचारीहरु छन् भने ५ करोडभन्दा बढी आम्दानी रहेकोछ । अझै पनि उनले नै डोसा बनाउने तरिका सिकाउँदै आएका छन् । अहिले युरोप र अमेरिकामा पनि उनको डोसा शाखा खोल्ने तयारी भइरहेकोछ ।
इरादा पहाडी, एजेन्सीको सहयोगमा, ४ साउन २०७३, २.००
वि.सं.२०७३ साउन ४ मंगलवार १३:१९ मा प्रकाशित
